İlkokulda serebral palsili bir sınıf arkadaşım vardı. O yaşlarda bu rahatsızlığın adını bile bilmezdik, apaçık görünen bir problemdi ama hakkında pek konuşulmazdı sanki.
Onunla özel olarak yakın arkadaşlık ettiğimi hatırlamıyorum, korkarım ona biraz acırdım. Şimdiki aklım olsa, bizden dezavantajlı da olsa bizimle aynı sınıfta olduğu için onun gücüne ve gayretine hayranlık duyardım. Bunu onun da hissetmesini sağlardım.
Biraz bunun vicdan azabıyla sanırım Pazartesi günü Türkiye Spastik Çocuklar Vakfı (TSÇV) Genel Direktörü Nigar Evgin ile yaptığımız söyleşiyi podcastimde yayınlamak bana iyi geldi.
Yarın 6 Ekim Dünya Serebral Palsi Farkındalık Günü. Bu konuya dikkat çekmek için o gün yeşil renkle simgeleşen etkinlikler yapılıyor.
Hadi gelin yarın hepimiz yeşil giyelim, bir selfie çekelim ve Linekdin’i yeşile boyayalım. Türkiye Spastik Çocuklar Vakfı’nı (ve beni de) etiketlemeyi unutmayın.
Neden yeşili seçmişler derseniz (podcasti -henüz- dinlemediğinizi anlarım ama ben yine de söyleyeyim) “Yeşil, filizlenme, büyüme, hayatın en önemli süreci olan rahat nefes alma, ferahlama ve yaşamın yenilenmesini temsil eden renk” olduğu için.
Hadi yarın yemyeşil bir akışta buluşmak üzere…
